طراح مؤلف[1]
auteur design. ــ که گاهی با عنوان «طراح امضادار»[2]
signature designer. نیز شناخته می‌شود ــ را می‌توان همانند فیلم‌سازِ مؤلف دانست، زیرا هردو دیدگاه منحصربه‌فردی دارند که پیرو همان‌اند. هردو معمولاً نه گماشتهٔ کسی هستند و نه خود را چندان ملزم به پاسخ‌گویی می‌بینند. طراحان مؤلف ازآن‌رو که خود مسئول تدوین تفهیم‌نامه‌ها[3]
briefs. و تأمین بودجهٔ پروژه‌ها و همچنین معرفی طرح‌هایشان هستند ــ در صورت‌بندی و بیانِ نگرش ویژه‌ای که در طراحی داشته‌اند ــ می‌توانند نسبت به طراحان دیگر آزادتر عمل کنند.
باآنکه پروژه‌های مستقلِ طراحی گاه ممکن است تلاش‌های پرمخاطره‌ای باشند، اینکه شما تنها طراح کار باشید و کل پروژه در اختیار خودتان باشد فواید فراوانی دارد. برای مثال، ازآنجایی‌که طراحان مؤلفْ الزامی به پاسخ‌گویی در برابر ناکامی‌هایشان ندارند، قادرند اشتباهات و شکست‌هایشان را تجربه‌هایی عبرت‌آموز و ارزشمند در نظر آورند. از‌‌آن‌گذشته، تحسین‌هایی که نصیب نتیجهٔ طراحی‌های موفق می‌شود زمانی که طراح واحدی داشته باشند معمولاً پررنگ‌تر است. هنگامی که طرح‌های مؤلف در نظر عموم مردم، طراحان دیگر و منتقدان مقبول واقع می‌شود، طراحانشان به‌جز کل عواید مالیْ همهٔ اعتبار حاصل از کار را نصیب می‌برند ــ که خود این متضمن ادامه یافتن طراحی‌هاست.
تحقّق و توفیق یافتن یک ‹طرح مؤلف› نه‌تنها نشان از اعتمادبه‌نفس طراح دارد، که خود را در معرض ستایش و نکوهش دیگران گذاشته است، بلکه دلیلی است بر جالب و جاذب بودن نگاه منحصربه‌فرد او نزد عموم. درنتیجه، شخص طراح شأن یک هنرکار یا استادکار[4]
artisan or master. را پیدا می‌کند و آثار بعدی‌اش جملگی برمبنای این موفقیتِ به‌دست‌آمده قضاوت خواهد شد. به‌علاوه، تأثیر طرح مؤلف بر زمینهٔ کار طراحی معمولاً چنان است که نتایج کار طراحان دیگر نیز با آن به مقایسه گذاشته می‌شود.
← طراحی گمنام، طراحی مشارکتی، اعتبار.
—
مؤلف: فولکِر اَلبوس | Volker Albus
مترجم و ویراستار: علیرضا راستین کیا
