دانشگاه بلک ماونتِن

دانشگاه بلک ماونتِن^[1]

Black Mountain College (1933-1957). توسط اندرو رایس،^[2]

John Andrew Rice (1888-1968). مدرس ادبیات کلاسیک، در ۱۹۳۳ تأسیس شد. این آموزشگاه ــ در دامنهٔ کوه‌های کارولینای شمالی، نزدیک به شهر اَشویل ــ^[3]

Located in the mountains of North Carolina, close to the city of Asheville. طی بیست و سه سال فعالیتش، به کانونی برای هنر و طراحی تجربی تبدیل شد. اگرچه دانش‌پژوهان اغلب هنرمندان مهمی نظیر سای توامبلی^[4]

Cy Twombly (1928-2011). و رابرت راشِنبِرگ^[5]

Robert Rauschenberg (1925-2008). و موسیقی‌دانانی چون جان کِیج^[6]

John Cage (1912-1992). را از بلک ماونتِن برمی‌شمارند، طراحی نیز جزو جدایی‌ناپذیر برنامه‌های آموزشی‌اش بوده است. یوزِف و اَنی آلبِرس،^[7]

Josef Albers (1888-1976) and Anni Albers (1899-1994). والتر گروپیوس^[8]

Walter Gropius (1883-1969). و باک‌مینستِر فولر^[9]

Buckminster Fuller (1895-1983). همگی در بلک ماونتِن زمانی را صرف آموزش و رقم زدنِ تاریخ طراحی قرن بیستم کرده‌اند.

‌

رایس، بعد از آنکه از تدریس در دانشگاه رولینز^[10]

Rollins College, Winter Park, Florida. در فلوریدا برکنار شد، با خود عهد بست در بلک ماونتن مأمنی برای آزادی فعالیت نظری بنا کند. او ترتیبی اتخاذ کرد که آموزشگاه جدیدش مبتنی بر اصول مردم‌سالاری^[11]مردم‌سالاری (democracy) نظامی سیاسی است که در آن برگزیدگان مردم حکومت می‌کنند. ــ واژه‌های مصوب فرهنگستان زبان و … Continue reading آتنی باشد؛ جایی که نظر اعضای هیئت‌علمی در تعیین خط‌مشی‌ها مدخلیت داشته باشد. رؤسا، امنا، معاونان و دیگر ارکانِ عرف دانشگاه در برنامهٔ رایس جایی نداشتند. به‌جای این ساختار سلسله‌مراتبی، شورایی از اعضای هیئت‌علمی عهده‌دار گرداندن دانشکده‌ها بودند. کار استخدام، اخراج و تأمین مالیِ بنای نوینِ رایس به این شورا واگذار شده بود. از همان آغاز، بلک ماونتن هنر را هم‌تراز مباحث معروف دیگر کرد. هنرها اینجا تفننی فوق‌برنامه محسوب نمی‌شدند؛ آن‌ها جزو لاینفک دورهٔ آموزشی همهٔ دانشجویان بودند. فارغ از هرگونه پیش‌نیاز، اندیشه‌ای بسیار منعطف و نامنطبق با هرآنچه تا آن زمان (←) آموزش خوب به‌حساب می‌آمد زمینه‌ساز شکوفایی هنر و طراحی شده بود.

‌

محض حصول اطمینان از قوّت دوره‌های طراحیِ بلک ماونتن، بانیانش یوزف آلبرس را برای تدوین برنامهٔ هنری آن به‌استخدام درآوردند. آلبرس، پس از سال‌ها تدریس در (←) باوهاوس آلمان، که اهمیتش در هنر و طراحی قرن بیستم تشکیک‌ناپذیر است، به‌همراه همسرش اَنی در ۱۹۳۳ به ایالات متحده آمد. آلبرس مقدمات حضور بسیاری از نام‌های بلندآوازه در هنر و طراحی اوایل قرن بیستم، ازجمله والتر گروپیوس، مارسل بروئر، و فرنان لژه، را برای تدریس و سخنرانی در بلک ماونتن فراهم آورد. خانم و آقای آلبرس، با تمرکز بر نظریهٔ رنگ، هندسه، طراحی پارچه، مواد، طراحی گرافیکی و سایر مباحث مربوط به فرآیند طراحی، دیدگاه تجربی خود را درمیان دانشجویان آمریکایی گسترش دادند. در ۱۹۴۱، هنگامی‌ مقرر بود دانشکده را به مکان جدیدی منتقل کنند، از مارسل بروئر^[12]

Marcel Breuer (1902-1981). و والتر گروپیوس خواسته شد تا به طراحی نقشهٔ مجموعه بپردازند. نتیجه باآنکه باشکوه می‌نمود، به‌سبب ملاحظات مالی، نقشه‌ای برگرفته شد که به‌دست معمار دیگری به نام لارنس کوخِر^[13]

Alfred Lawrence Kocher (1885-1969). طراحی شده بود.

‌

یکی از مشهورترین طراحانی که عمری در دانشگاه بلک ماونتن گذراند باک‌مینستر فولر بود. یوزف آلبرس در تابستان ۱۹۴۸ از فولر خواست تا به بلک ماونتن بیاید. در آنجا بود که فولر گنبدهای ژئودِزیک^[14]

geodesic domes. را آزمایش کرد: فرمی معمارانه، که از آنچه او «خرپای هشت‌تایی»^[15]

octet truss. می‌نامید استفاده می‌کرد: ساختاری تکیه‌گاهی که بر علاقهٔ وافر فولر به هندسه استوار بود. او در همکاری تنگاتنگی با دانشجویان سعی داشت ارزیابی کند که چگونه مسائل مربوط به استحکام کششی و طراحیِ مقرون‌به‌صرفه می‌تواند انقلابی در معماری پدید آورد.

‌

در ویژه‌نامه‌ای از شمارگان مجلهٔ طراحی، که به نکوداشت دورهٔ تابستانی هنر در ۱۹۴۵ اختصاص داشت، مقالات کوتاهی دربابِ آرمان‌هایی آرمان‌شهری به‌چاپ رسیده که دانشگاه سعی در تأیید و تقویتشان داشت. والتر گروپیوس، یوزف و اَنی آلبرس، جولیا و لیونل فاینینگر^[16]

Julia Feininger (1880-1970) and Lyonel Feininger (1871-1956). و دیگران در این شماره گزارش کرده‌اند که چگونه کارشان در بلک ماونتن به حس آموزشِ هنر سویهٔ مردم‌باورانه بخشیده است؛ چیزی که، به باور آن‌ها، معنای زندگی با هنر و طراحی را دستخوش تغییر می‌کند. در آن میان، به‌یادماندتی‌ترین مطلب را جِین اسلِیتِر،^[17]

Jane Slater Marquis (Student 1940-45). از دانشجویانی که به‌تازگی فارغ‌التحصیل شده، نگاشته است. اسلِیتر، با یادکردی از هم‌دوره‌هایش، فرآیند آموزشی بلک ماونتن را این‌گونه توصیف کرده است: «به آماده‌سازی دانشجویان برای مواجهه با دنیای شلوغِ بی‌تفاوتِ بیرون کمک می‌کند». دانشگاه بلک ماونتن، با ادراکی تحول‌آفرین از آموزش هنر و طراحی در قرن بیستم، راه‌ورسم جدیدی را برای تفکر دربارهٔ طراحی معرفی کرد.

‌‌

مآخذ:

• Duberman, Martin. Black Mountain: An Exploration in Community. New York: E. P. Dutton & Co, 1972.
• Harris, Mary Emma. The Arts at Black Mountain College. Cambridge, MA: MIT Press, 1987.
• Katz, Vincent. ed. Black Mountain College: Experiment in Art. Cambridge, MA: MIT Press, 2002.‌

‌

—

مؤلف: دیوید برودی | David Brody

مترجم و ویراستار: علیرضا راستین کیا