اندیشه‌باران[1]brainstorming. فن حل مسئله در هر زمینه‌ای توسط گروهی از افراد است، به‌نحوی‌که همهٔ اعضای گروه اندیشه‌هایشان را خودجوش و بدون معطلی و ملاحظات محدودکننده به‌اشتراک بگذارند. اندیشه‌باران برای تولید ایده درزمینهٔ طراحی روشی متداول است. این روش، در سال‌های ۱۹۵۰، درون صنعت تبلیغات ابداع شده و همچنان در این زمینه متداول است. معمولاً هم به‌شکل یک جلسهٔ راحت و با سازمان‌دهی اندک برگزار می‌شود، که در آن اعضای گروه مجازند هر فکری به ذهنشان می‌رسد را بی‌سانسور درمیان بگذارند، تا احتمال پیدا شدن ایده‌های بکر و بدیع افزایش یابد (← نوآوری).
اندیشه‌باران با رهیافت‌هایی نظیر «تفکر آسمان آبی»[2]تفکر آسمان آبی (blue-sky thinking) اصطلاحی است به معنای گونه‌‌ای اندیشیدن که سر در آسمان دارد و پاهایش روی زمین نیست: … Continue reading نیز بی‌شباهت نیست و امروزه دستخوش انتقادهای فزاینده‌ای هم شده است. پژوهش‌های تجربی درخصوص اثربخشی اندیشه‌باران نشان داده که فایدهٔ این روش برای هم‌بسته شدن اعضای گروه، نسبت به تولید ایده‌های مفید، بیشتر است. نظر به این پژوهش، روش‌های جدید و متکاملی از اندیشه‌باران پدید آمده، تا بین توانایی افراد برای تولید ایده‌های بکر و دریافت بازخوردهای مختلف، ازسوی سایر اعضای گروه، تعادل بهتری ایجاد شود. در چنین جلساتی، تخته‌سفید و یادداشت‌های پشت‌چسب‌دار[3]the whiteboard and Post-it note. وسایل مطلوبی برای ثبت ایده‌ها محسوب می‌شوند.
← طراحی گروهی، طراحی مشارکتی.
—
مؤلف: تیم مارشال | Tim Marshall
مترجم و ویراستار: علیرضا راستین کیا
